Here we go..

Daar is tie dan. Mijn allereerste blogpost. Nog een beetje onwennig zit ik achter mijn laptop maar dit stond al een tijdje op mijn wensenlijstje. Waarom? Omdat ik gewoon heel erg houd van schrijven. Dat doe ik al een tijdje...iedere avond voordat ik ga slapen. Het is voor mij een fijne manier om de dag van me af te laten vloeien. Het is alsof ik letterlijk de gebeurtenissen en ervaringen van die dag achter me laat op het papier.

Ik schrijf over dingen die me inspireren, nieuwsgierig maken en soms ook over dingen die ik lastig vind. In mijn zoektocht naar volwassen worden heb ik veel gelezen, cursussen gedaan die te maken hebben met zelfontwikkeling en ben ik op zoek gegaan naar de zin (en onzin) van het leven. Zonder de zorg voor een gezin of partner en de stabiliteit ervan. Niet dat dat erg is maar ik denk soms wel dat je als single sneller geneigd bent om te reflecteren op jezelf, simpelweg omdat er geen anderen zijn om je aandacht op te richten zoals dat misschien wel zo is in een gezinssituatie.

Dat heeft me mooie ervaringen opgeleverd. Was het makkelijk? Zeker niet altijd. Maar dit is het pad wat ik heb bewandeld en ik ben op een punt gekomen dat ik daar helemaal ok mee ben. Jarenlang gezocht naar mijn doel en missie in dit leven, want dat hoor je toch wel te hebben. De zoektocht gaat door...maar niet meer naar één missie of doel...maar gewoon naar de allerbeste balans tussen werk, verplichtingen, sociale activiteiten en mezelf. Daarin neem ik mijn nieuwsgierigheid naar zelfontwikkeling, spiritualiteit en zingeving mee maar geniet tegelijkertijd van alles wat dit mooie aardse leven ons te bieden heeft. Want dat is volgens mij de kunst van het leven...om er met je eigen unieke ingrediënten een geweldig gerecht van te maken. Eentje waarvoor je 's nachts wakker gemaakt wilt worden.

Liefs,

Ineke