NLP; een zoektocht naar je levensmissie
- Ineke van Klei

- 21 jan
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 18 feb

Afgelopen jaar heb ik me verdiept in NLP. Eerst een opleiding NLP Practitioner en direct door naar de NLP Master opleiding. Gewoon omdat ik het fijn vind om mezelf te blijven ontwikkelen. Ik ben gestart zonder doel. Had niet de wens om coach te worden en er waren ook geen grote muren waar ik tegenaan liep. In de practitioner ga je vooral kijken naar je eigen patronen en in hoeverre deze patronen helpend of niet helpend zijn. Natuurlijk kwamen daar thema’s aan bod als onzekerheid, twijfel, dat wat je van huis uit hebt meegekregen of misschien zelfs wel van je voorouders. Heel interessant en dat heeft me veel duidelijk gemaakt. Ik snap beter wie en wat ik ben en waarom ik doe wat ik doe.
Na het afsluiten van de practitioner had ik zoveel energie en nieuwsgierigheid dat ik me zonder twijfel heb ingeschreven voor de Master. En dat is weer heel anders gelopen.
Misschien komt het omdat ik gestart ben met bepaalde verwachtingen. Dat ik nu echt ging leren hoe ik de praktische NLP tools in praktijk kan brengen. Hoe ik beter om kan gaan met stress en ook in mijn werk een betere collega kan zijn. Deels is dat ook zo en heb ik er wel dingen uitgehaald die me daarbij gaan helpen. Maar er was ook een andere kant. De kant van onzekerheid en weerstand. Want in dit blok ging het vooral over je missie in dit leven. En hoe je naar die missie kunt gaan leven. En dan komt al snel de vraag….wat is eigenlijk mijn missie? Een vraag waar ik heel veel moeite mee had…weerstand voelde zelfs. Dus wat betekent dat? Ik voelde me op veel dagen onzeker over het feit dat ik die missie niet helder had…terwijl mijn collega NLP-ers dat blijkbaar wel voor ogen hadden. Ieder weekend kwam hetzelfde thema op een bepaalde manier terug en ieder weekend ging ik meer aan mezelf twijfelen. En net op het moment dat je spreekwoordelijk de handdoek in de ring wilt gooien, dat je dan maar gaat accepteren dat je niet in dit NLP plaatje past, of misschien zelfs wel niet intelligent genoeg bent om dit soort grote levensvragen helder te krijgen, leek het wel of alle mist in mezelf optrok en ik heel helder zag wat ik te doen heb in dit leven.
Ik wil mezelf niet iets voorhouden wat ik moet bereiken of waar ik naartoe wil werken. Het hele maakbare aan dit concept slaat mij niet aan. Ik wil zijn. Gewoon 'zijn'. En erop vertrouwen dat het pakket wat ik in me heb genoeg is. Dat ik weet waar ik voor sta, wat mijn waarden zijn. En dat ik daar helemaal op mag en kan vertrouwen. In mijn eindspeech (waarin je moet aangeven waarom jij denkt dat je het certificaat NLP master verdient) heb ik verteld over mijn innerlijk vuur. En hoe het licht in mij staat voor wie ik ben en wat ik weet. Dat licht is er altijd. Dat het ok is om dat vlammetje soms heel dicht bij je te houden, om te zien en te voelen wat er nú is. Maar als je dat vlammetje hoog genoeg houd, het uitstraalt op iedereen om je heen. Hoe dat vlammetje licht geeft om nieuwe dingen te ontdekken en het mij de weg wijst. Dat licht brandt altijd, op spiritueel niveau maar het schijnt ook op alles wat dit mooie aardse leven mij te bieden heeft. Dat licht laat me precies zien wat ik nodig heb op de momenten dat ik het nodig heb. En het allermooiste is dat dit licht nooit uitgaat. Hoe zwaar de storm ook is.
En dat laatste lieve mensen, is mijn allergrootste winst van deze twee NLP opleidingen. Dat ik dat vuur voel en mezelf er vol overgave aan kan verbinden in de wetenschap dat het goed is zo. Ben ik dan uitgeleerd? Zeker niet. Want dan kan ik net zo goed ergens op een berg verlicht te gaan zitten zijn. Maar zolang mijn licht schijnt, komen er ook steeds weer nieuwe, interessante dingen op mijn pad en hoef ik me niet te verbinden aan één ding. En dat is helemaal oké.
Het gedicht hieronder beschrijft voor mij helemaal de kern van het leven. Iedere keer als ik het lees, raakt het me weer.
Met dank aan lieve, mooie Rebecca die dit prachtige gedicht heeft gemaakt in het afsluitende NLP weekend.
Jouw reis

Wat als het leven je aankijkt?
Kijk je het aan of kijk je weg?
Wat je ook doet, het is oké.
Welke keuzes maak je? En welke niet?
Wat is de prijs voor het leven dat je verdient? En betaal je die?
Wat je ook doet, het is oké.
Heb jij een missie of mist die?
Heb jij hoop of hoop je dat alleen?
Wat je ook doet, het is oké.
Wat neem je mee, wat laat je los?
Wie gaat er mee, wie laat je gaan?
Wat je ook doet, het is oké.
Vroeg of laat kijkt het leven je aan
Vroeg of laat kijk jij naar jouw leven
Wat en wie wil jij dan zien?





Lieve Ineke, wat prachtig geschreven en erg herkenbaar als het gaat om de verwarring en onzekerheid omtrent de missie. Heel inspirerend om te lezen hoe jij de opleiding ervaren hebt en ook heel fijn om te lezen dat jij van binnenuit voelt wat jij hier te doen hebt: zijn. En lieve Ineke, wat vind ik jou prachtig als jij jezelf bent. Dankjewel voor het delen van deze mooie reflecties! 💛